Ludzie głupieją hurtowo, a mądrzeją detalicznie.

 Łatwo jest potępić, zniszczyć
i zdeptać człowieka. Trudniej jest
poświęcić mu swój czas, podać dłoń
i pomóc zrozumieć istotę jego błędu.

 Wygląda na to, że cnotę poczciwego Czeczota ocaliła wyłącznie pusta sakiewka.

 Wraz z wolnością przybywała pierwsza gilotyna do Nowego Świata.

 Albowiem w rozwoju psychicznym chodzi o pełnię osobowości, a nie o jej doskonałość.

 Najchętniej chciałoby się wszystko rzucić, położyć się w domu do łóżka i o niczym więcej nie słyszeć.

 Życie nie daje nam tego, co
chcemy, tylko to, co dla nas ma.

 Marzenia mają dwie złe strony, że się nie spełniają albo się spełniają, tylko okazuje się wtedy, że szło o coś całkiem innego.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Z tego samego powodu, który jest przyczyną wszystkich głupot... Z miłości.

 Trudno jest rozstać się z jakimś nawykiem i nie mieć uczucia, że to ostateczne pożegnanie.