Rycerz, póki żyje, nie poddaje się!

 Nic nie mówić i w nic nie wierzyć.

 Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei.

 Nie ma rzeczy nie do rozwiązania, Nie ma rzeczy beznadziejnych. Nie, dopóki trwa życie.

 

......Wraz z upływem czasu zaczynam zauważać że mam coraz mniejszą ochotę mówić. Patrząc na ludzi których mijam na ulicy, widzę w pociągu, autobusie, stwierdzam że owszem oni dużo mówią ale nie rozmawiają. A to diametralna różnica. To tak jakbyś powiedział "Ja Cię kocham ale chleb można kupić w pasmanterii" Im jestem starszy tym bardziej męczy mnie ludzkie paplanie. Już nie mówi się że spotkamy się jutro, pojutrze, za tydzień. Dziś w modzie jest durne stwierdzenie zapożyczone z "angielszczyzny" - jesteśmy in touch. Każdy z nas trwa w sobie samym. A między sobą wymieniamy komunikaty. Jak informator na stacji kolejowej. "pociąg do Warszawy odjedzie....."

 Jak opowiadasz ludziom coś złego, kupują od razu, to im brzmi normalnie. Ale kiedy wymyślasz
rzeczy dobre - robią się podejrzliwi.

 Nie tylko sztuka i wiedza, ale także cierpliwość musi być częścią dzieła.

 Kiedy się dzieli poduszkę, dzieli się też tajemnice.

 Praca daje nam więcej niż wypoczynek.Ona daje nam życie.

 Ludzie są nieszczęśliwi, kiedy żyją tylko dla siebie.

 Kochasz dziewczyne naprawdę mocno robisz wszystko żeby ci wybaczyła jeśli ją zranileś a ona i tak cie kopnie w dupe i powie SPIE*****...