Każdy z Nas jest projektantem swojego przeznaczenia.

 Zrozumiałam, że czasami żałujemy czegoś tak bardzo, że później mocno obwiniamy za to siebie. Dusimy wszystko w środku, psychicznie stajemy się mało odporni, w głowie gotuje się od niepotrzebnych myśli. Dużo byśmy dali, żeby móc cofnąć czas, nie iść tą drogą, nie podjąć takiej decyzji, nie podać ręki, nie odezwać się, nie wsiąść za kółko. Ale to wszystko na nic, robimy sobie w głowie kocioł, do którego wrzucamy każdą myśl, aż w końcu zaczyna się przelewać i dopiero wtedy wyrządzamy sobie prawdziwą krzywdę. Czasami chyba trzeba usiąść, zrozumieć swój błąd i umieć pociągnąć życie dalej. Nie jest łatwo, ale przecież nikt nie powiedział, że tak będzie.

 Często śpiewamy dzieciom kołysanki, aby samemu szybciej zasnąć.

 Ukochanie i odczucie idei bardziej ją wcieli w życie niż najokrutniejsze regulaminy.

 Życie miejskie: miliony ludzi, których dzieli wspólna samotność.

 Obcy ludzie całują tak lekko jak ćmy..

 Żeby wreszcie zdarzyło się w Twoim życiu coś, co sprawi, że przestaniesz być tak cholernie smutna.

 Potrzeba żeglować, nie potrzeba żyć!

 Im częściej dostajesz od życia po mordzie, tym więcej jesteś w stanie znieść.

 Bo czasami wynikiem prostych pytań była porażająca niemym krzykiem cisza.

 Jednym z kłamstw świata jest nazywanie ludzi panami. W rzeczywistości są przecież tylko niewolnikami tysiąca spraw i rzeczy.