Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 (...) zakupy zawsze były rodzajem gry wstępnej.

 Kłopoty są po to, żeby je usuwać.

 To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

 Czy można kogoś porzucić i jednocześnie z nim być?

 Obojętność to paraliż duszy, to przedwczesna śmierć.

 Zawsze znajdzie się
ktoś, kto zepsuje Ci
dzień, a czasem całe życie.

 Kiedy ktoś do mnie mówi: "Kocham cię", czuję się, jakby mi przystawiono pistolet do głowy. Czy w takiej sytuacji można powiedzieć coś innego niż to, czego domaga się osoba trzymająca broń?
"Też cię kocham". Niech szlag trafi miłość i niech żyje coś innego,
czego nie potrafię nazwać, ani opisać.

 Czasem trzeba oślepnąć, żeby coś zobaczyć.

 Puste pokoje. Dwa słowa, ile treści.

 Ludzie ze skazą są niebezpieczni. Wiedzą, że potrafią przetrwać.