Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, ...

 Przeciwności z którymi musimy się
zmierzyć często sprawiają, że stajemy
się silniejsi. A to co dziś wydaje się
stratą, jutro może okazać się zyskiem.

 Technicznie żyjemy w epoce atomowej,uczuciowo ciągle w epoce kamiennej.

 Rozłączenie bliźniąt nie jest zwykła rozłąka. To jest tak, jakby się przeżyło trzęsienie ziemi. Kiedy dochodzisz do siebie, nie poznajesz świata. Horyzont się przesunął. Słońce zmieniło kolor. Nic nie pozostało z terenu, który się znało. Żyjesz. Ale to już nie jest to samo życie. Nic dziwnego, że ci, co ocaleli z takiej katastrofy, tak często żałują, i nie zginęli wraz z innymi.

 Spoglądam na siebie i widzę, że prawie jestem gotów. I to też będzie dobra rzecz. Sądzę, że nawet śmierć będzie rzeczą dobrą, nie dlatego, że jest zakończeniem dawnej goryczy, ale dlatego, że jak wieżę, nadejdzie jako ostatni z ostrych smaków,
które upewniają mnie, że żyję.

 Bądź niezauważalna, może to jest jedyny sposób, aby wywinąć się śmierci.

 Teraz każdy ruch to nowa decyzja, nowa walka.

 Kiedy wady innych sprawiają ci przykrość, spójrz na siebie.

 Tylko dzieci i złodzieje biegają.

 Nie bierz życia zbyt poważnie. I tak nikt z nas nie wyjdzie z niego żywy.

 Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.