Widzę, że bawi Cię takie postępowanie z drugim człowiekiem.

 Spokój, łzy. Proszę siedzieć tam, gdzie wasze miejsce!

 Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda, jak jego ulubione role gra ktoś inny.

 Myślę, że jest samotny. Widziałam jego oczy.

 Wiesz, jak to jest, skoro nie wyszło, znaczy, że za mało się starasz.

 - Dlaczego palisz tak cholernie szybko? - zapytałem.
Uśmiechnęła się, rozradowana jak dzieciak
w ranek Bożego Narodzenia i rzekła: - Wszyscy palicie dla przyjemności. Ja palę po to, aby umrzeć.

 Każdy, kto wchodzi w czyjeś życie, zawsze bowiem coś z sobą przynosi.

 Tylko dzieci i złodzieje biegają.

 Znajomość odpowiedzi na pytanie jest nie tym samym, co jej opanowanie.

 Wśród nicnierobienia oszaleć i załamać się.

 Było coś niepokojąco ironicznego w fakcie, że śmierć wcale nie okazała się rzeczą ostateczną.