Zawsze jakoś to jest, zawsze jakoś się to życie w końcu układa. Może po prostu los chce cię doświadczyć, przećwiczyć na różne sposoby, byś miała siłę udźwignąć ten ogrom szczęścia, który dla ciebie szykuje?
Pociecha potrzebna jest w nieszczęściu i może także w strachu.
W trawach leżysz między niebem a ziemią.
Bo w pewnym momencie trzeba sobie uświadomić, że niektórzy ludzie pozostają w sercu, ale nie w życiu.
Gdyby miała łatwą osobowość, to byłaby księgową, a nie artystką.
Lekarze zapisują lekarstwa, o których niewiele wiedzą, na choroby, o których wiedzą jeszcze mniej, ludziom, o których nie wiedzą nic.
Życie jest walką, ale na jasność ducha wpływa, jak ta walka jest wysnuta: czy paszczą smoka, czy wiankiem laurowym.
W ciemności drobnostką było kochać się z nią, ale nie ją kochać.
Nie patrzy się na drzewo, na które nie da się rady wejść.
Wierzę, że Śmierć jest wysłannikiem Najwyższego.
Czy będąc wybranym, podzieliłby się pan tym, co jest tylko dla wąskiej grupy?
