Wszyscy wokół są rzekomo tacy doskonali, idealni, cudowni...

 Ja nie istnieję, przypomniał sobie.

 Sztuką jest pasować do reszty, stojąc z boku.

 Tylko nasze własne oczy zapłaczą nad nami.

 Przebaczenie ma sens tylko wtedy, gdy potrafimy je przyjąć.

 Krytykować łatwo, tworzyć trudno.

 Geniuszem nie każdy może zostać, druga zaś do świętości wszystkim stoi otworem.

 Bywa czasem tak, że mamy gorsze dni przez długi czas.

 Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.

 Wspomnienia czasem nie dają zasnąć, ale bez wspomnień nie ma czego śnić.

 Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.