-Przepraszasz?
-Nie wpadajmy w przesadę. Po prostu uznaję fakt,
że mogłam przesadzić w swojej reakcji, chociaż była ona efektem prowokacji, której padłam ofiarą,
zatem możemy przyjąć, że wina leży po obu stronach.
Nigdy nie docenia się należycie ludzi, dopóki nie znikną.
Zazdrość widać równie wyraźnie jak zaćmienie słońca.
Nie możesz chronić ludzi w ten sposób. Ludzie muszą dorosnąć. Muszą się wiele nauczyć. Człowiek nigdy się niczego
nie nauczy, jeśli nie podejmuje ryzyka.
Czynić lustro z ludzi to czynić lustro z lustra,to czynić lustro z siebie.
Najważniejsze to wytrwać –
mimo wszystkich przeciwności.
-Owszem, ale gdybyśmy wszyscy zginęli, ktoś powinien wiedzieć, co robiliśmy. Mogę pogodzić się z tym, że mnie zabiją, ale nie chcę, by ślad po mnie zaginął.
(...) zakupy zawsze były rodzajem gry wstępnej.
Wierzcie we mnie, a umrzecie... na zawsze.
Chciano za szczęściem rozpisać listy gończe, ale nikt nie umiał podać rysopisu.
