Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.
Każdy sam musi znaleźć drogę do własnej duszy.
Gdy widzę, przestaję słyszeć, gdy słyszę, nie widzę.
Nie wiem, czy można oduczyć ludzi nienawiści.
Świata nie da się ogarnąć, a życie to nieustanna improwizacja, taniec na linie, surfowanie na grzbietach okoliczności.
Nie martw się zbytnio - żyj!
Na starość nie umiera się tak łatwo jak w młodości.
Miała siedemnaście lat i usta pełne życia.
Jeśli bohaterstwo śmierci jest do zupełności cnót narodowych potrzebne, to już je posiadamy. Teraz trzeba postarać się o inne, mniej poetyczne, ale korzystniejsze: o bohaterstwo umiejętnego życia.
Nie myślę intensywnie, myśli przychodzą same, znikąd. A może to właśnie jest myślenie.
