Łatwo jest uważać życie za banał, do czasu, gdy przychodzi się zmierzyć z banałami życia. Często takie spotkanie kończy się tragedią.
Stanisław Lec przemyślał istotę życia i banału na podstawie własnych doświadczeń, wyrabiając swoją filozofię.
Gdybym był kroplą w morzu, żyłbym wiecznie, w chłodnej czy też ciepłej wodzie, ale wiecznie żywej, wiecznie rozkołysanej, a ty przychodziłabyś do mnie. Bo ty jesteś jak rzeka.
I tak byśmy się spotkali.
Widzimy to, co chcemy widzieć. Wierzymy w to, w co chcemy uwierzyć.
Pamiętaj, że przyda ci się w życiu tylko to, czego nie rozumiesz.
Lepiej, żeby kobiety obracały igłą niż językiem.
Trzeba być kretynem, żeby tak się wpakować w trupa i w nim utkwić!
Najlepsza gra to taka, z udziału której nie zdajesz sobie sprawy.
... w górach można zabić drugiego także swoim ciałem!
Złość, żal i zazdrość nie
zmienią innych, zmienią ciebie.
...jeśli ocalisz komuś życie, jesteś za niego odpowiedzialny.
Wszystko można stracić, poczynając od wstydu.
