Magia w Bajce

 Nie, nie, to nie moje serce, które znam Złote usta i białe różyczki, to nie ta, którą kocham Tylko zaś do grobu mnie wiodło, mójem dzieckiem trzeba było wrócić z powodu biedy swojej niewinności, teraz ona jest w moim sercu, i jest w nim miłość wieczna.

 O, morskiej pianie lśniącej fantazmago, uroczo obłędna, w tę i we wtę powiewająca, pryskałaś mi w oczy jak zdradliwa kropla, jesteś niepewnością nieskończoności, jesteś tym, co wiecznie ucieka pod wpływem nieustannej zmienności.

 Życie to nie bajka, ale nie oznacza to, że nie możemy w nie wierzyć. Bajka jest nie tylko dla dzieci, ale dla nas wszystkich. Pamiętaj, że każdy z nas ma w sobie odrobinę czarodzieja, który potrafi czynić cuda.

 Dzisiejsze wyjątkowe chwile są

tylko jutrzejszymi wspomnieniami.

 W głowie zawsze gdzieś mieszkała bajka, choć nie każdy potrafi znaleźć do niej klucz. Gdzieś w nas zawsze jest coś magicznego, coś, co nie musi, ale bardzo chce uwierzyć w cuda.

 Pamiętaj, że najswiętsze obietnice można złamać poprzez niepozowanie, niedbalstwo, brak wiary... Nie zdradzaj swojego marzenia!

 Gdybym był ptakiem, poleciałbym na koniec świata. Ale jestem baśnią i będę krążyć wiecznie wśród dzieci.

 Nie jest ważne, jak wielkie są twoje dziury na skarpetkach. Ważne jest, by skrzynia pełna było złota, życzeń trzy i tym podobne. Bo kiedy skarpetki są duże i serce jest duże, to nic nie jest ważne – importanty ani fajranty.

 Dopóki nie otworzyłeś książki, jest ona tylko prostokątem papieru. Ale gdy zanurzysz w niej swój umysł, staje się rajem albo koszmarem; to już zależy, co w niej zawarte.

 Gdyby człowiek był zawsze cnotliwy, życie było jak bajka. Słuchały jeżyki, bawki i kusaki. No i oczywiście, szary lud. Bajka to jedyna prawda, reszta to kłamstwo.