Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze...

 Choćby ta ziemia gnać miałaZa mną szczękami kajdanówNawet w żywot najdalszy:Muszę trwać przy mojej wierze,Bo ona mnie jedna strzeże,Słońce nadzieją roznieca,Słońcem w męczeństwie oświeca...I to jest moja poetycka drogaUczynić z życia poemat dla Boga.

 Boże, wejrzyj, że nie rozumiemy samych siebie, że sami nie wiemy, czego chcemy, i oddalamy się nieskończenie od tego, czego pragniemy.

 Nie umrę, ale będę żył i opowiadał czyny Pańskie.

 Bóg stworzył człowieka, bo lubił słuchać opowieści. Człowiek stworzył Boga, by ktoś słuchał jego opowieści.

 Niech będzie obecne z nami wielkie Imię Jego!

 Tam, gdzie jest miłość, tam jest również Bóg.

 Bóg daje szczęście. ale trzeba je samemu odebrać.

 Wygnaliśmy z serc Boga, weźmiem dobra po nim,Gadać o nim i pisać do niego zabronim,Mamy nań sto gąb brzmiących i piór ostrych krocie.

 Im bardziej wątpiłem w Boga, tym bardziej opieszale Go szukałem.

 Kto chce być uczniem Jezusa, musi wziąć na siebie swój krzyż, to jest swoje uciski i cierpienia albo samo ciało, które ma kształt krzyża.