Spomiędzy dwojga ludzi, którzy nie ...

 Celem życia człowieka jest wędrówka do Boga.

 Daleki od tego, aby widzieć
w człowieku ostateczny, nieprześcigniony obraz Boga, twierdzę znacznie skromniej – i jak mi się zdaje – z największą czcią dla dzieła stworzenia i jego nieograniczonych możliwości – tak długo poszukiwane ogniwo pośrednie między zwierzęciem a prawdziwie ludzkim człowiekiem – to właśnie my!

 Jako katolik dziękuję Bogu za heretyków.
Herezja to tylko inne określenie wolności myśli.

 Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.

 Uczciwość, z jaką człowiek wykonuje swoje zadanie, i biegłość, do jakiej dochodzi on w swoim rzemiośle i zawodzie, są w pełnym znaczeniu tego słowa aktami adoracji Boga.

 Drogi człowieka do Boga są właściwie proste, jeżeli człowiek je sam nie pokręci.

 Czasem bluźnierstwo bardziej zbliża do Boga niż modlitwa.

 Chrześcijaństwo połowiczne nie popłaca.

 Wiara rozpoznaje więcej prawdy niż eksperyment i technika.

 Bóg nie ogranicza nas. Bóg nie kontroluje nas. Bóg nie chce czegoś od nas. Bóg kocha nas. Bezwarunkowo. Niekończąco. Wiecznie. Bez obietnic, bez żądań, bez oczekiwań. Bóg kocha nas tak mocno, że pozwala nam kochać kogo tylko chcemy w dowolny sposób.