Bóg może być znany tylko przez cierpienie, które On sam doświadczył dla nas. Cierpienie jest fundamentem wiedzy o Bogu.
Bóg nie opuszcza sprawiedliwych.
Człowiek sam nie jest w stanie pojąć szczęścia, jest jak naczynie, które nie może zatrzymać wody. Najpełniej i najgłębiej szczęście pojmie ten, kto najpełniej pożytkuje z darów Boga, kto najpełniej żyje według Boga.
Trochę wiedzy oddala od Boga.Dużo wiedzy - sprowadza do Niego z powrotem.
Kim jesteś ty, co się odważasz sądzić cudzego sługę? To czy on stoi, czy upada, jest rzeczą jego Pana.
W braku równości też się Bóg objawia.
Głośno wołam do Pana, głośno błagam Pana.
Ja nie mam Boga, ale Bóg ma mnie.
Boże mój, źródłem jakże nieprzebranych cierpień może być literatura.
Kościół jest zmordowanym, zakurzonym pielgrzymem przez pustynię.
