Jeden grób na każdym cmentarzu należy do ghuli.

 Zawsze jest jakiś ból.

 Może lepiej sobie odpuścić niż cały czas się łudzić i wierzyć w to że wszystko się dobrze ułoży?

 Było to uczucie przerażające i przejmujące, a jednocześnie niosące pełną bólu słodycz.

 Istnieje wiele rodzajów bólu, wiele poziomów upadku.

 Ból musi wyboleć.
Łzy muszą wypłynąć
co do ostatniej.

 Niektórzy chcą, by ból skończył się razem z nimi, inni chcą przekazać go dalej.

 O strachu, podobnie jak o bólu, zapominamy, jak tylko minie.

 Nawet w próżni między galaktykami są światło i ciemność, kolor, faktura, ruch, kształt i ból.

 Ból nigdy nie znika. Gromadzi się. Jak śnieg.