Gniew to najmniej przydatne ze wszystkich uczuć. Niszczy umysł i rani serce.
Łzy zostały nam dane, żeby złagodzić ból. Życie nie zawsze jest łatwe.
Ten dzień staje się powoli jednym z tych złych dni, które bolą jak ząb.
Ludzie ludziom zgotowali ten los.
Jak można zadawać ból osobie, którą
się kocha bardziej niż siebie samego?
Nigdy nie jesteśmy tak bezbronni wobec cierpienia, jak kiedy kochamy, nigdy tak bezradnie nieszczęśliwi, jak kiedy straciliśmy nasz obiekt miłości lub jego miłość.
Ból jest nieuniknionym składnikiem naszego życia. Im szybciej to zaakceptujemy, tym łatwiej nam będzie go pokonać.
Człowiek jest stworzony do przeżywania, przełamywania bólu. To, co nie zabije nas, to nas umocni. Siła jest pochodna przetrwania.
Ból to niewidzialny władca, zmuszający do zrównoważonego przemilczenia, samotności i postrzegania świata aspektu duszy, który był wcześniej niewidoczny.
Ból to jedyna rzecz, która ostrzega nas, że nadal żyjemy. Po bólu pozostaje tylko pamięć. Pamięć tego bólu staje się naszą siłą.
