Nie ma czasu – tak krótkie jest życie – na ...

 Czas jest tym, czego nam brakuje. A więc myślimy, że zabija nas. Ale tak naprawdę, to zabijamy go.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, której dotknąłeś, już daleko poszła. Korzystaj z każdej chwili życia.

 Czas jest rzeką, której nurt nieustannie nas pędzi, choć wydaje się, że to my jesteśmy w biegu. Dlatego nie mamy w życiu większego wroga niż czas.

 Czas, ten kosmiczny rzemieślnik, majsterkujący w swym niematerialnym warsztacie, zawsze działa w kierunku doskonałości. Nie spieszy się, nie obawia się późności. Czekania na odpowiedni moment, na tę optymalną chwilę.

 Czas jest miejscem spóźnień.

 Grunt nie przywiązywać się do niczego. Do czego się przywiążesz, to chciałbyś zatrzymać. A zatrzymać w życiu nie można nic.

 Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.

 Czas to nieobecne ziarno, z którego rośnie cały świat. Nie można go zatrzymać, nie można go zapanować. Czasu nie można kupić, można go tylko przeżyć. Nie ma sensu go tracić, bo go nie odzyskamy.

 Czas to rzeka, którą możemy przepłynąć tylko raz i nie ma sensu zatrzymywać się na jej brzegu z zegarkiem w ręku. Najważniejsze jest pływać, a nie zastanawiać się, ile nam zostało do końca. Każdy moment jest cenny.

 Czas jest rzeką biegnącą poprzez moje ziemskie dni. A kiedy zanurzam palce w jego nurt, cichym fale odrywają się od moich dłoni i płyną zgodnie z rzędem przeznaczenia. Moja samość wraca do mnie. Wszystko jest jak jest, a ja jestem jak jestem.