Każdy głupi potrafi krytykować, potępiać i narzekać, ale potrzeba charakteru ...

 Nie czekaj. Pora nigdy nie będzie idealna. Zaczynaj tam, gdzie jesteś, i używaj tego, co masz, mając nadzieję zrobić z tego, co chcesz.

 Nie mamy wystarczająco dużo czasu na zrozumienie, jak cenny jest czas. Zbyt zajęci jesteśmy pośpiechem, by zauważyć jak szybko mija.

 Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.

 Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.

 Czas to jedynie koncepcja stworzona przez człowieka, nieubłagana, a zarazem nieuchwytna. Ucieka tam, gdzie chce i kiedy chce, bez względu na nasze pragnienia i oczekiwania. Gdy go marnotrawimy, zniknie bezpowrotnie, a gdy go oszczędzamy, nigdy nie jesteśmy pewni czy rzeczywiście go oszczędziliśmy.

 Bez względu na to jakie ma się wspomnienia, dobre czy złe, przeszłość nigdy nas nie opuszcza.Choćby ją zapakować w pudła i upchnąć w jakiejś szafie, tak jak pudła z gratami, które się przechowuje, lecz nigdy nie otwiera, i tak pewnego dnia, kiedy dopadnie nas prawdziwy świat, idziemy do tej szafy i przeglądamy zawartość pudeł.

 Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką człowiek może stracić, bo nigdy jej nie odzyska. Czas przemija nieubłaganie, niezależnie od naszych uczuć, marzeń i pragnień.

 Czas jest rzeką, która niesie z sobą wszystko co pojawia się w zasięgu jej wzroku, a jednocześnie pozostawia za sobą spustoszenie. To, co jest nieuchwytne i niewidoczne, staje się najbardziej realne i nieodwracalne na świecie.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, której dotknąłeś, jest już daleko. Ciesz się każdą chwilą życia.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.