Nieważne jest to, ile lat udało Ci się przeżyć, ale jak czerpałeś pełnymi garściami z tego, co ofiarował Ci czas.
Czas jest najsurowszym z nauczycieli, z tego powodu, iż najpierw daje nam egzamin, a dopiero potem lekcje. W życiu jest zawsze tak, że najpierw musimy podjąć decyzje, a dopiero później dowiadujemy się, jakie konsekwencje niesie nasza decyzja.
Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką człowiek może stracić. Gdy go marnujemy, marnujemy siebie. Czasu nie da się odzyskać. To on jest źródłem naszej pamięci i nadziei.
Czas, który widzimy w minutach, godzinach, dniach, miesiącach i latach, jest tylko jedną stroną realności. Druga strona, równie ważna, jest nasze postrzeganie czasu.
Czas jest królikiem, który zawsze ucieka. Czasami maksymalnym wysiłkiem udaje nam się go złapać za ogon, ale on zrywa się i ucieka, pozostawiając nas z pustymi rękami.
Czas jest tym, co najbardziej cenne. To surowiec, którego wszyscy otrzymujemy w jednakowej ilości. Nie możemy go kupić, nie możemy go odzyskać. Oddajemy go na różne sposoby, często nie zauważając, jak cenny jest każdy przemijający moment.
Czas jest pewnego rodzaju rzeką, której nie możemy przekroczyć. Zanosi wszystko, co tworzymy, tworzy mury, które niszczą nasze marzenia i oddziela ludzi, z którymi bylibyśmy chcieli zostać na zawsze. Czas to niewidzialny władca, zawsze nieubłagany.
Czas jest tym z czego zbudowane jest życie. Najważniejszym darem, który otrzymujemy, lecz też najbardziej niezrozumiałym. Nie możemy go zatrzymać, ale jak najbardziej zmarnować.
Czas jest jak rzeka, która porusza się w jednym kierunku. Nie możemy się do niej wrócić, dlatego każda chwila jest niezwykle cenna. Korzystaj z niej mądrze, by nie mieć później żadnych żalów.
Czas jest tym, czego najmniej nam wystarcza, a jest to jedyne, co mamy. Zrozumienie tego paradoksu jest początkiem mądrości.
