Czas jest za krótki na to, żebyś mógł robić to, co inni chcą. Nie zrozumiesz tego teraz, ale zobaczysz, kiedy będziesz starszy.
Czas szybko płynie i na nikogo nie czeka.
Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką człowiek może stracić. Gdy go marnujemy, marnujemy siebie. Czasu nie da się odzyskać. To on jest źródłem naszej pamięci i nadziei.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo ta woda, którą już dotknąłeś, przepłynęła dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.
Był kiedyś świat,
który znaliśmy,
ale poszedł naprzód.
Czas nie zna podziału na minuty, godziny, na dni i noce, lata i wieki; to my go sobie tak podzieliliśmy, dla swojej wygody, by móc go zjadać kawałkami.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo płynąca woda, którą dotknęliśmy, przepływa dalej. Cieszymy się wodą, która nadchodzi.
Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.
Nie ma na świecie nic bardziej elstycznego, ani bardziej bliskiego mężczyźnie, ani bardziej stanowczego niż czas. Dociera do każdego, nie wybiera miejsca, nie oszczędza niczego – zostawia pustynię po bitwie, ziemię po pożarze, serce po miłości.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, ponieważ przepływająca woda, która już przeminęła, nigdy nie przepłynie ponownie. Ciesz się każdą chwilą życia.
