Czas jest jak rzeka, w której nie można dwa razy postawić stopy, z obawy, że drugi raz to już nie będą te same wody, które minęły. Czas, jak rzeka, nieustannie się przemieszcza, kształtuje i przekształca wszystko w swoim związku.
Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą
na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem
wzdychają za utraconym dzieciństwem.Tracą zdrowie
by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać
zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o
chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani
teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie
mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli...
Jeśli boisz się przyszłości, to martwisz się o teraźniejszość w chwili obecnej.
Czas jest królikiem, który zawsze ucieka. Czasami maksymalnym wysiłkiem udaje nam się go złapać za ogon, ale on zrywa się i ucieka, pozostawiając nas z pustymi rękami.
Czas jest rzeką, której nurt nieustannie nas pędzi, choć wydaje się, że to my jesteśmy w biegu. Dlatego nie mamy w życiu większego wroga niż czas.
Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.
Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepłynęła woda, której dotknęliśmy, nie powróci nigdy więcej. Cieszmy się każdym momentem, który jest nam dany.
Czas to najcenniejszy skarb, który nam dano. Czym go szparciej zużywamy, tym więcej go mamy.
Ważne jest nie to, ile mamy
czasu, ale to, co z nim zrobimy.
