Czas to jedynie koncepcja stworzona przez człowieka, nieubłagana, a zarazem nieuchwytna. Ucieka tam, gdzie chce i kiedy chce, bez względu na nasze pragnienia i oczekiwania. Gdy go marnotrawimy, zniknie bezpowrotnie, a gdy go oszczędzamy, nigdy nie jesteśmy pewni czy rzeczywiście go oszczędziliśmy.
Nie ma nic trwalszego od chwili. Wszystko przemija, a jedno pozostaje: teraz. Teraz jest wieczne, nieskończone i jedynie realne. Teraz jest jedynym czasem, w którym naprawdę żyjemy.
Czas jest jak rzeka, na której nie można stąpać dwukrotnie. Ciesz się chwilą, która jest, bo nie masz pewności, co przyniesie kolejna.
Czas jest nieskończony jak droga w nieskończoność. Co byśmy nie robili, czy to zły czy dobry uczynek, czas to zapamięta. Czas jest jak lustro, odbija nawet najmniejsze nasze ruchy.
Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Czas to coś, co najpierw trzeba stracić, a potem żałować, że się zmarnowało. To dziwna substancja, której zawsze jest za mało, choć nigdy jej nie brakuje.
Czas nie odtwarza tego, co tracimy.
Czekam na piątek.
Czas to coś, czego nie da się kupić, nie da się go przywrócić ani zatrzymać. Czasu nie możemy kontrolować, możemy tylko decydować, co z nim zrobimy. To cenny dar, który każdego dnia otrzymujemy, ale nie potrafimy docenić.
Czas jest bardziej cenny niż złoto. Możesz zdobyć więcej złota, ale nie możesz zdobyć więcej czasu. Kiedy go tracisz, nie możesz go odzyskać.
