Daj mi, Boże, obojętność do rzeczy, które ode mnie nie zależą, odwagę, by zmieniać te, które mogę zmienić, i mądrość, by rozróżnić jedno od drugiego.
Czas jest tym, co najważniejsze w życiu. Tak naprawdę jest to jedyna rzecz, której nie możemy odzyskać. Gdy tracimy pieniądze, możemy je zarobić ponownie, ale gdy marnujemy czas, jest on stracony na zawsze.
Czas to nieprzebrany pokład mądrości i doświadczenia, które ludzkość zdobywa co dnia, z godziny na godzinę, a nawet z sekundy na sekundę.
Czas jest rybą, której nie widać w błeźniącej tafli rzeki, czasem myślimy, że uchwyciliśmy go, ale on wymyka się i znika w głąb wód, zanim zdążymy zamknąć dłonie.
Czas i zdrowie to dwa cenne skarby, których nie rozpoznajemy i nie doceniamy dopóki się nie wyczerpią.
Tak wiele zależy od tego, na co decydujemy się zużyć nasz czas. Nasz czas to nasze życie. A długość naszego życia jest często iluzoryczna, bo wszystko zależy od tego, jak go spędzamy.
Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć tą samą wodą, bo woda, którą dotkałeś płynie do końca. Woda, którą dotkniesz następnie, jest już inna woda, a jednak ten sam czas.
Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć tych samych wód dwa razy, ponieważ woda, której dotknąłeś, płynie dalej. Ta, której jeszcze nie dotknąłeś, nadchodzi.
Czas jest tym, czego najmniej nam wystarcza, a jest to jedyne, co mamy. Zrozumienie tego paradoksu jest początkiem mądrości.
Czas to najcenniejsza rzecz, jaką człowiek może marnować. Nie możemy go przystopować, odwrócić ani odzyskać. Właśnie dlatego tak ważne jest, aby każdą chwilę dobrze wykorzystać.
