To nie czasu nam brakuje, tylko skupienia.
Nie marnuj czasu, bo to jest materiał, z którego zbudowane jest życie.
Nawet najdłuższy czas nie wystarcza, kiedy kocha się jakieś miejsce miłością tak zachłanną.
Znaleźliśmy się w miejscu, gdzie czas zamarł, a wspomnienia nie miały dostępu.
Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwa razy tą samą wodą, ponieważ woda, której dotknęliśmy już ucieka i nie wraca, tak samo minuty, które uciekły, już nie wrócą.
Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Ten, kto nie wie, co to jest życie, jak może wiedzieć, co to jest czas, w którego ramach to życie się przemierza?
Czas jest najsurowszym z nauczycieli, z tego powodu, iż najpierw daje nam egzamin, a dopiero potem lekcje. W życiu jest zawsze tak, że najpierw musimy podjąć decyzje, a dopiero później dowiadujemy się, jakie konsekwencje niesie nasza decyzja.
Ludzie są dziwni. Mając czas, marnują go, potem gdy już go nie mają, desperacki próbują zatrzymać to, co nie zatrzymuje się nigdy.
Czas przemija nierówno – raz rwie przed siebie,
to znów niemiłosiernie się dłuży – ale mimo to przemija.
