Nie ma czasu – tak krótkie jest życie – na sprzeczki, przeprosiny, zawiść, wyjaśnienia. Jest tylko czas na kochanie, i to w tej chwili, że się tak wyrażę.
Czas jest tym, co najtrudniej jest zrozumieć. Jego nie można kupić, ukraść, pożyczyć, ani go nabyć. Jedyne, co możemy z nim zrobić, to wykorzystać jak najlepiej.
Czas jest najsurowszym z nauczycieli, z tego powodu, iż najpierw daje nam egzamin, a dopiero potem lekcje. W życiu jest zawsze tak, że najpierw musimy podjąć decyzje, a dopiero później dowiadujemy się, jakie konsekwencje niesie nasza decyzja.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Czas jest najważniejszy zasób, którego nie możemy odtworzyć. Marnotrawienie swojego czasu na rzeczy nieistotne oznacza marnotrawienie swojego życia.
Czasem odkrywamy, że czas, który nam się wydawał stracony, był tym najcenniejszym. Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ płynąca woda, którą dotknąłeś, pójdzie dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.
Każde słowo jest jak niepotrzebna
plama na ciszy i nicości.
Im więcej mamy czasu na wykonanie jakiejś pracy, tym więcej czasu nam ona zabiera.
Czas jest najważniejszą rzeczą, którą ktoś może stracić. Możemy zyskać pieniądze, zdrowie, przyjaciół, ale czasu już nigdy. To co przepadło, przepadło na zawsze.
Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego zrobione jest życie. Czas to największa mądrość i najtrudniejszy nauczyciel, bo najpierw daje nam egzamin, a później lekcje.
