Metafizyka czasu

 Nie warto tracić czasu na zastanawianie się, co by było, gdyby... Lepiej zająć się tym, co będzie. Bo czas jest jak rzeka - kiedy raz przepłynie, nie da się go odzyskać.

 Czas jest najważniejszy na świecie, bo to jest sposób, w jaki nasze doświadczenia są uporządkowane. Ale to, co nazywamy czasem, jest tylko iluzją. Chociaż jest nieuchronny, nie jest na to dowodu.

 Czas jest jedynym rzetelnym krytykiem, a jednocześnie najwytrwalszym i najzacieklejszym kibicem twojej indywidualności. To on nieustannie zapisuje twoje myśli, działania i uczucia, będące wyrazem twojej osobowości.

 Czas jest najsurowszym z nauczycieli, z tego powodu, iż najpierw daje nam egzamin, a dopiero potem lekcje. W życiu jest zawsze tak, że najpierw musimy podjąć decyzje, a dopiero później dowiadujemy się, jakie konsekwencje niesie nasza decyzja.

 Czas przemija nierówno – raz rwie przed siebie,
to znów niemiłosiernie się dłuży – ale mimo to przemija.

 Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo woda, której dotknąłeś, pójdzie już dalej. Ciesz się więc każdym momentem życia.

 Nawet jeśli starasz się żyć w pełni, czasami zapominasz o prawdziwym znaczeniu życia. Czas jest nieubłaganym nauczycielem, przypominając, że czasem mniej znaczy więcej, a każda chwila jest bezcenna.

 Czas jest tym z czego zbudowane jest życie. Najważniejszym darem, który otrzymujemy, lecz też najbardziej niezrozumiałym. Nie możemy go zatrzymać, ale jak najbardziej zmarnować.

 Dzieci widzą magiczne istoty, bo nie mają pojęcia o czasie. Czas zawsze się zmienia, a dzieci zawsze się bawią. Czas jest jak piasek morski, szeleszczący pod palcami.

 Rzekomo umieramy z powodu starości, ale jest to zmyłka. Umieramy, bo po prostu odczuwamy upływ czasu i nie jesteśmy w stanie tego znieść.