Cogitacje o Czasie

 Życie to w jakiś sposób nędza. Najwięcej zmartwień dostarcza nam przyszłość. Dlatego, jak pokazują starożytne zasługi, najdoskonalszeń dzięki mądrości, doszli do tego, iż żyli każdym dniem jak odrębnym życiem i omam smutku wpół usypiał ich pokój i odpoczynek.

 Czas jest najcenniejszym zasobem, który posiadamy, ponieważ jest nieodnawialny. W tej drodze, która nazywamy życiem, każda minuta jest darem, nieodwołalnie przemijającym, wykorzystajmy go mądrze.

 Upływający czas jest zawsze nieprzyjazny, jest straszliwą rzeczywistością, która zabija nasze słodkie marzenia, mówi do nas 'nie jestem jedynie beztroskąflirtową chwilą, jestem rzeczywistością, twoją rzeczywistością.'

 Czas to nieobecne ziarno, z którego rośnie cały świat. Nie można go zatrzymać, nie można go zapanować. Czasu nie można kupić, można go tylko przeżyć. Nie ma sensu go tracić, bo go nie odzyskamy.

 Czas to rzecz niezmiernie cenna, niestety często nie doceniamy jego wartości. Dopiero kiedy brakuje nam czasu, zdajemy sobie sprawę, jak wiele moglibyśmy osiągnąć, gdybyśmy tylko potrafili go właściwie wykorzystać.

 Czas to pieniądz – Bzdura! Czas jest bezcenny.

 Każde słowo jest jak niepotrzebna
plama na ciszy i nicości.

 Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro. Dostaliśmy od Boga dar czasu. Wartość czasu zależy od tego, jak go wykorzystamy.

 Czas, który widzi i słyszy wszystko, zanim jeszcze to się stało, zna przyszłość jak przeszłość, i nie musi biec z wydarzeniem, żeby znać je jako już dokonane.

 Czas jest jak rzeka, której wody toczą się nieustannie w przód, nie można wejść do tej samej rzeki dwukrotnie.