Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.
Zebranie to najbardziej pracowity sposób tracenia czasu.
Czas jest tym co najbardziej wartościowego posiadamy. Możemy stracić pieniądze i zarobić je z powrotem. Ale jeśli stracimy czas, już go nigdy nie odzyskamy.
To, co robimy do czasu, odmienia nas. Czas jest jak strumień, który szlifuje surowy kamień do kształtu, jaki ma przynieść. Nie marnuj czasu, bo to jest materia, z której zbudowane jest życie.
Jest tylko jeden sposób na cofnięcie czasu: żyć życiem kogoś innego.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, którą dotknęliśmy, minie i nigdy więcej nie powróci. Cieszmy się każdą chwilą życia.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Czas jest najważniejszy. To jest prymarny punkt, którym musisz posiadać. Życie jest zbyt krótkie. Nie możesz robić wszystkiego. Musisz zdecydować, co chcesz robić i to zrób. Bieżące zadanie powinno być twoim najważniejszym zadaniem. Egzystencja to tylko bezcenna kwestia czasu.
Czas jest tym z czego zbudowane jest życie. Najważniejszym darem, który otrzymujemy, lecz też najbardziej niezrozumiałym. Nie możemy go zatrzymać, ale jak najbardziej zmarnować.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, którą dotknąłeś, przepłynęła i nie wróci nigdy. Ciesz się każdym momentem życia.
