Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Z przeszłością należy się rozstać nie
dlatego, że była zła, lecz dlatego, że jest martwa.
Czas to pies goniący własny ogon. Im bardziej się spieszy, tym bardziej oddala się od celu.
Czas jest najcenniejszym zasobem, który posiadamy, ponieważ jest nieodnawialny. W tej drodze, która nazywamy życiem, każda minuta jest darem, nieodwołalnie przemijającym, wykorzystajmy go mądrze.
Czas to rzecz najcenniejsza, jaką możemy sprezentować innym, bo dając swój czas, dajemy to, czego już nigdy nie odzyskamy.
Czas jest najważniejszy zasób i jego właściwe wykorzystanie jest kluczem do sukcesu. Trzeba docenić jego wartość, bo minuta stracona już nigdy nie wróci.
Godzina czytania jest godziną skradzioną z raju.
Czas jest jak rzeka, której wody spływają nieubłagalnie. Człowiek nie może dotknąć tej samej wody dwa razy, bo ta, która przepłynęła, nigdy już nie powróci.
Nie marnuj czasu, bo to szpitalna pościel, na której się do końca będziesz kłaść. Pamiętaj, że kiedy umierasz, nie możesz zabrać ze sobą żadnej z gromadzonych przez całe życie minut.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, której dotknąłeś, jest już daleko, a nadchodząca jest zawsze nowa.
