Czas jest królikiem, który zawsze ucieka. Czasami maksymalnym wysiłkiem udaje nam się go złapać za ogon, ale on zrywa się i ucieka, pozostawiając nas z pustymi rękami.
Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo woda, którą dotknąłeś, idzie dalej i zastępuje ją inna woda. Tak samo minuty, które mijały, nie powracają nigdy.
Najbardziej cenną rzeczą, jaką możesz komuś dać jest... czas – dajesz mu w ten sposób cząstkę swojego życia, której już nie odzyskasz.
Nie ma na świecie nic bardziej elstycznego, ani bardziej bliskiego mężczyźnie, ani bardziej stanowczego niż czas. Dociera do każdego, nie wybiera miejsca, nie oszczędza niczego – zostawia pustynię po bitwie, ziemię po pożarze, serce po miłości.
Nie pędź, czas się nie kończy.
Czas jest tym jedynym lekarzem, który goi rany duszy. Przez niego, odkrywamy prawdziwe znaczenie: cierpliwości, wytrwałości i nadziei.
Czas jest najcenniejszym zasobem, który posiadamy, ponieważ jest nieodnawialny. W tej drodze, która nazywamy życiem, każda minuta jest darem, nieodwołalnie przemijającym, wykorzystajmy go mądrze.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, której dotknąłeś, przepłynie już dalej. Ciesz się każdym momentem.
Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro. Dostaliśmy od Boga dar czasu. Wartość czasu zależy od tego, jak go wykorzystamy.
Czas jest jednocześnie najcenniejszym i najbardziej nieodzownym składnikiem naszego życia, który przemija nieubłaganie i którego nigdy nie można odzyskać.
