Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, którą wcześniej dotknąłeś, przepłynęła i nie wróci. Nic nie jest stałe jak przepływ czasu.
Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.
Nie mierz czasu godzinami, ale tym, co osiągnąłeś. Nie mierz dystansu kilometrami, ale tym, co pokonałeś. Nie mierz życia latami, ale tym, co zrobiłeś i kim jesteś.
Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego zrobione jest życie. Czas to największa mądrość i najtrudniejszy nauczyciel, bo najpierw daje nam egzamin, a później lekcje.
Zagraj to jeszcze raz, Sam. Zagraj: Jak mija czas.
Czas spędzony z kimś, kogo
kochamy, nigdy nie będzie stracony.
Zostaje z nami na zawsze.
Czas jest błogosławieństwem nietrwałości, przypomnieniem o przemijalności, który pomaga nam docenić chwilę. Człowiek, który zna wartość czasu, nigdy go nie marnuje, ale korzysta z każdej sekundy z wyrazem wdzięczności na twarzy.
Jak to mówią – czas nie guma, budzik nie sanki.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tych samych wód dwukrotnie, bo woda, której dotknąłeś, pływa dalej i inna przepływa do ciebie. Tak samo chwile, które bardzo chciałbyś utrzymać, uciekają z twoich rąk, pozostawiając ci jedynie wspomnienia.
Czas jest kosmopolitą; nie zna granic. Czas jest filantropem; nie ma nikogo, do kogo by nie dotarł. Czas jest mordercą; zabija wszystko, co żyje. Czas jest grabarzem; pogrzebuje wszystko, co nie żyje.
