Włóżmy do ust kamienie, od ...

 Człowiek jest istotą napędzaną popędami, ale pociągają go wartości.

 Ale nie można wiecznie żyć
wspomnieniami, które są
jak wielkie brzemię.

 Zabawne, że prawie zawsze
mamy czas, by wciąż i wciąż
poprawiać swoje błędy.

 Kolejność poznawania rzeczy stanowi ostatecznie o indywidualności człowieka.

 Kiedy moi przyjaciele mieli problemy
zawsze starałem się im pomóc. Kiedy ja
zacząłem mieć problemy, zrozumiałem,
że nie miałem przyjaciół.

 Co innego jest złośliwie krytykować i zaczepiać, a co innego poprawiać i błędy prostować, podobnie jak pochwały różnią się od pochlebstw.

 Kto dobrze zna samego siebie, ten czuje swoją nieprawość i nie lubuje się w pochwałach ludzkich.

 Wspomnienia nie będą lekkie, ale momenty cierpienia mają sens. Każde cierpienie prowadzi do pełni życia.

 Żaden człowiek nigdy się nie dowie, kim jest.

 Kiedy człowiek staje po stronie sprawiedliwości, zaczyna być bardzo samotny.