To jest jedno wielkie złodziejstwo, ...

 Ludzie bliscy są sobie bliscy nawet jeśli są daleko.

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Gdyby ludzie myśleli o tym, co mówią, to nie mówiliby tego, co myślą.

 Człowiek, jak kot, do miejsca się przyzwyczaja.

 Że do nieba daleko, niejeden narzeka;Ziemia dalej aniżeli niebo od człowieka.

 Im bardziej człowiek będzie się stawał człowiekiem, tym bardziej będzie odczuwał potrzebę adoracji i to coraz wyraźniejszą, coraz czystszą, coraz wspanialszą.

 Człowiek jest w stanie przyzwyczaić się do wielu rzeczy, ale nigdy nie przyzwyczai się do samotności...

 Szczególne - o ile silniej uderzają ludzi słowa niż fakty!

 To, co pogrąża człowieka, to wcale nie upadek do wody, lecz pozostawanie pod wodą.

 Człowiek najgłośniej wydziera się w pieluszkach.Potem stopniowo spuszcza z tonu.