Jak pchły skaczą myśli z ...

 Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd
w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które
odnieśli nasi towarzysze. To
kładąc swą cegłę czuć, że się
bierze udział w budowie świata.

 Mając odpowiednie wsparcie, żadna porażka nie jest w stanie ściągnąć Cię na samo dno.

 Zły człowiek to taki, który umie przyjąć, ale nie umie oddać.

 Szacunek to droga, która biegnie w dwie strony.
Żeby zdobyć szacunek trzeba okazać szacunek.

 Świat wypadł mi z moich rąk.
Jakoś tak nie jest mi nawet żal.

 Ludzkość to my, czy nam się to podoba czy nie.

 Ludzie przy zdrowych zmysłach nigdy nie są dumni ze swoich talentów.

 Człowiek znacznie więcej wie, niż rozumie.

 To smutne, kiedy osoby, które
dają Ci najlepsze wspomnienia,
stają się jednym z nich.

 Dopiero wówczas, gdy dostrzeżemy, że żaden człowiek nie jest zupełnie czarny jak diabeł, ani też zupełnie biały, jak anioł, lecz, że wszyscy jesteśmy, jak zebry w paski lub szarzy, jak orły i dopiero wówczas, gdy wyciągniemy z tego spostrzeżenia praktyczny wniosek, mamy możność naprawdę zrozumieć ludzi.