Najlepiej człowiek prosi, kiedy dziękuje.

 Czasami w ułamku sekundy człowiek uświadamia sobie, że całe jego życie zależało od jednej decyzji. Gdyby nie zgubiony list albo rozmowa telefoniczna, do której nie doszło, sprawy potoczyłyby się zupełnie inaczej.

 Nigdy nie jesteśmy gotowi na bycie w pełni sobą.

 I dopiero gdy wielki ból osobisty zaorał mu i zbronował duszę, na tym gruncie użyźnionym krwią własną i skropionym niewidzialnymi dla świata łzami wyrosła osobliwa roślina: współczucie powszechne, ogarniające wszystko - ludzi, zwierzęta, nawet przedmioty, które nazywają martwymi.

 Szukać prawdy, kochać piękno, chcieć dobra, czynić najlepsze - to zadanie i cel człowieka.

 Ogólne i abstrakcyjne idee są źródłem największych ludzkich błędów.

 Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.

 - I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.

 Pozbieraj myśli
Dokończ, co zacząłeś
Poznaj wszystkich od nowa
Głoś wszystkim prawdę
Dawaj poczucie bezpieczeństwa

A na koniec...

Zdechnij!

 By się zbliżyć do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie.

 Denerwować się to znaczy mścić się na własnym zdrowiu za głupotę innych.