Ze wszystkich ruin świata,bez wątpienia ...
Ze wszystkich ruin świata,bez wątpienia najbardziej smutną jest ruina człowieka.
Gdzieś czytałam, że dojrzewając, człowiek otrzymuje taką twarz, na jaką sobie zasłużył.
Nie ma lepszego sposobu pobudzania dobroci w ludziach, niż traktować ich tak, jakby już byli dobrymi.
Wolę zachować niesamowite wspomnienia z tych
kilku dni spędzonych razem, niż nie mieć ich w ogóle. Mimo świadomości, że ten czas już się nie powtórzy.
Nie chcę już więcej kochać,
cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy,
których nie potwierdza życie
Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem.
Zły to znak, jeżeli człowiek nie chce czy nie może świętować. Znaczy to, że przytłoczyły go obowiązki, albo kłopoty, albo strach, albo poczucie winy; i nie cieszy się już wolnością.
Praca jest dążeniem człowieka do człowieka: nie może ona zmierzać w pustkę. Zawsze wiąże nas z ludźmi, jeśli nie wprost, to przynajmniej pośrednio.
Życie zbyt jest krótkie, by człowiek miał brać na siebie ciężar cudzych błędów. Każdy żyje swym życiem i płaci za to odpowiednią cenę.
Największym szczęściem myślącego człowieka jest pogłębienie tego co można pogłębić i z pokorą przyjąć to czego pogłębić nie można.
Ludzie pokój czyniący! weźcie się za dłonie,Fala nieraz obrzuci łańcuch wasz i schłonie,Ale Ów, co przepaściom zatoczył granice,I globów ma u siebie przedziwną kotwicę,I bezforemny - w ludzkie zamknął się maleństwo,I niedotkliwy - ludzkie wycierpiał męczeństwo,Ten przyrzekł.