Jestże się poetą, czyli raczej ...
Jestże się poetą, czyli raczej tylko bywa się?
Kiedy czynisz dobro, wdzięczność ludzi bywa tak przelotna i lekka jak piórko. W przeciwieństwie do niego błędy, które popełniasz, wywołują gniew ciężki jak ołów.
Czas jest bezwzględnym rzeźbiarzem ludzi.
Jeżeli ktoś Cię mocno zranił, a Ty dałaś tej osobie drugą, trzecią, czwartą... szansę, urwał Wam się kontakt, a ta osoba po dość długim czasie przypomniała sobie o Tobie - daj spokój. Nie odpisuj, nie odbieraj, nic na tą osobę nie mów złego - przecież kiedyś była dla Ciebie najważniejsza, trochę szacunku (...) a w momencie przypadkowego spotkania, uśmiechnij się, pomachaj, bądź miły i nic więcej.
Nie wolno tracić nadziei, dopóki człowiek żyje z człowiekiem.
Najwiekszym problemem w komunikacji
jest to, że nie słuchamy by zrozumieć. Słuchamy po to by odpowiedzieć.
Pieniądze nie dają prawdziwego szczęścia,prawdziwe szczęście dają bliscy twojemu sercu.
Ludziom przydałby się czasem
jeden dzień wolny od życia...
Czasem pewne nawyki trudno przełamać, nawet kiedy człowiek bardzo się stara.
Sława dla młodych ludzi oznacza powodzenie.
Tchórz wiele razy umiera, nim umrze.
Człowiek waleczny kona tylko raz.
Ze wszystkich dziwów o jakich słyszałem
najbardziej zawsze zdumiewał mnie jeden:
że ludzie boją się śmierci, choć wiedzą, iż
nadejść musi i prędzej czy później - nadejdzie.