Ktoś, co sam serca w ...

 Nie pokonujcie oceanów dla ludzi, którzy nie przeskoczyliby dla was kałuży.

 Człowiek na ziemi jest celem dla ukrytych strzelców.

 Nie można nakłonić umysłu, by poniechał jakiejś myśli, tak jak nie można zmusić morza, by nie zalewało brzegu. Dla marynarza zwie się to przypływem, dla winowajcy – wyrzutem sumienia. Bóg wzburza duszę jak ocean.

 Daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą.

 Ten, którego twarznie promienieje światłem,nigdy nie zmieni się w gwiazdę.

 Kiedy się wiele w życiu wycierpiało, każde dodatkowe cierpienie jest jednocześnie czymś nie do zniesienia, i błahostką.

 Naprawdę niebezpieczny człowiek nigdy nie grozi.

 Najdalej zajdzie ten człowiek, który nie wie, gdzie idzie.

 Definiują Cię dwie rzeczy: Twoja cierpliwość, gdy nie masz nic i Twoja postawa gdy masz wszystko.

 Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.