Człowiek, który w nic nie ...

 Gdy wszyscy wiedzą, że coś jest niemożliwe, przychodzi ktoś, kto o tym nie wie... i on to robi!

 Tak, o pewnych rzeczach nikt się nie dowie, jeśli
o nich nie opowiem. A kiedy całkiem stracę pamięć,
to nawet ja nie będę już o nich wiedziała.
Pozostaną tylko pogłoski, w których zniknie prawda.

 W każdym człowieku ukrywa się istota ludzka, która prędzej czy później wyjdzie na jaw.

 Słowa ograniczają, czasami milczenie bywa wymowniejsze i zawiera w sobie więcej treści.

 Powołując się na obowiązek, można z drugiego człowieka uczynić niewolnika.

 Dusza ludzka bywa najokrutniejszym, a zarazem najwspanialszym polem bitwy.

 Głupie ucho, co tylko mowy ludzkiej słucha,głupi język, co tylko słowa z siebie prószy.

 Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

  Każdy z nas ma taką małą nadzieję na niemożliwe...