Człowiek jest istotą między przepaściami.

 Dawniej ludzie chodzili na koncert, aby słuchać muzyki, dzisiaj - aby oglądać dyrygenta.

 Im bardziej człowiek będzie się stawał człowiekiem, tym bardziej będzie odczuwał potrzebę adoracji i to coraz wyraźniejszą, coraz czystszą, coraz wspanialszą.

 Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.

 Przytulanie to taka witamina, której
czasami wszyscy potrzebujemy...

 Zły człowiek to taki, który umie przyjąć, ale nie umie oddać.

 Często zauważałem tę wadę, iż zamiast starać się poznać drugiego, wysilamy się tylko, aby dać poznać siebie.

 Człowiek rodzi się by żyć, nie po to by przygotowywać się do życia.

 Czasami w ułamku sekundy człowiek uświadamia sobie, że całe jego życie zależało od jednej decyzji. Gdyby nie zgubiony list albo rozmowa telefoniczna, do której nie doszło, sprawy potoczyłyby się zupełnie inaczej.

 Samotność jest czasem
drogą, która pozwala osiągnąć
wewnętrzny spokój.

 Tolerancja jest cnotą ludzi bez przekonań.