Człowiek jest istotą między przepaściami.

 Gdzież można czuć się lepiej jak w kółku swej rodziny?

 Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle.

 Tylko wtedy, kiedy przyjmiemy
pełną odpowiedzialność za nasze
postępowanie, możemy uwolnić się
od brzemienia błędów i iść naprzód.

 Człowiek szlachetny nie szafuje obietnicami, lecz czyni więcej niż przyrzekł.

 Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek. Będę ział nienawiścią do tych, co odnaleźli swoje skarby,
bo ja sam nie dotarłem do mojego. I zawsze
będę dbał tylko o tę odrobinę, którą posiadam,
bo jestem za maluczki by mieć cały świat.

 Człowiek jest odpowiedzialny nie
tylko za uczucia, które ma dla innych,
ale i za te, które w innych budzi.

 Cały świat usuwa się z drogi człowiekowi, który wie dokąd zmierza.

 Zwyczaje człowieka wykuwająjego los.

 Nie można nakłonić umysłu, by poniechał jakiejś myśli, tak jak nie można zmusić morza, by nie zalewało brzegu. Dla marynarza zwie się to przypływem, dla winowajcy – wyrzutem sumienia. Bóg wzburza duszę jak ocean.

 Postawa liberała wobec społeczeństwa jest taka, jak postawa ogrodnika, który opiekuje się rośliną i musi wiedzieć możliwie jak najwięcej
o jej budowie i sposobie
funkcjonowania, aby stworzyć najkorzystniejsze warunki
dla jej rozwoju.