Największym szczęściem myślącego człowieka jest ...
Największym szczęściem myślącego człowieka jest pogłębienie tego co można pogłębić i z pokorą przyjąć to czego pogłębić nie można.
Jak mówi adygejskie przysłowie:
Gdzie nie ma dobrych starców, nie ma też dobrej młodzieży.
Człowiek jest uczniem, cierpienie jest jego nauczycielem.
Kłamstwo nie staje się prawdą
tylko dlatego, że wierzy w nie więcej osób.
Można dochodzić prawdy dla samej satysfakcji jej wykrycia.
To smutne, kiedy osoby, które
dają Ci najlepsze wspomnienia,
stają się jednym z nich.
Rośliny są jak ludzie, potrzebują miłości, ale i ludzie są jak rośliny, pozbawieni miłości więdną.
Przez TY człowiek staje się JA.
Cierpienie ludzkie zawsze jest tajemnicą.
W zabawie ujawniamy, jakimi jesteśmy ludźmi.
Kiedy moi przyjaciele mieli problemy
zawsze starałem się im pomóc. Kiedy ja
zacząłem mieć problemy, zrozumiałem,
że nie miałem przyjaciół.