Największym szczęściem myślącego człowieka jest ...
Największym szczęściem myślącego człowieka jest pogłębienie tego co można pogłębić i z pokorą przyjąć to czego pogłębić nie można.
Pysznego człowieka trudno zadowolić, ponieważ zawsze od innych oczekuje jeszcze czegoś więcej.
Im człowiek żyje dłużej, tym krótsze pisze życiorysy.
Najbardziej kochamy te osoby
i te miejsca, przez które wylaliśmy najwięcej łez.
Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.
Jeśli zaopiekujesz się zbłąkanym psem i zapewnisz mu spokojny żywot, nie ugryzie cię. To główna różnica między psem a człowiekiem.
Nikt nie ma przywileju na nieomylność. Wyznaczając prawa powinien wiedzieć, że podmiotem ich jest człowiek. O tyle są obiektywne, optymalne i obowiązujące o ile są służebne w stosunku do człowieka.
Odpowiedź ust własnych cieszy człowieka, jak miłe jest zdanie stosowne!
Istoty owe, z pozoru słabe i kruche, że dość upadku z sześćdziesięciu stóp, aby się każda w kałużę czerwoną rozbryzgnęła, przedstawiają, przez wrodzoną chytrość, niebezpieczeństwo gorsze od wszystkich razem wirów i raf
Pierścienia Astrycznego!
Człowiek taki już jest. Zastępuje strachem większą część swoich emocji.
Biedaków nigdy nie stać na
nic, dlatego właśnie są biedakami.