Ludzkość stawia sobie zawsze takie ...

 Idź swoją drogą, a ludzie niech mówią, co chcą.

 Młodość już taka jest, sama ustala
granice wytrzymałości, nie pytając,
czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.

 To dobrze, kiedy człowiek jest wrażliwy, ale wyobrażam sobie, że żyje się wtedy ciężko.

 Nic tak człowieka nie prześladuje, jak słowa, których nie wypowiedział.

 Człowiek wzbija się ponad rzeczy ziemskie dwoma skrzydłami: prostotą i czystością.

 Łatwiej wybaczamy tym, którzy nas nudzą w niż tym, których my nudzimy.

 W człowieku tylko żołądek bywai to czasem w pełni zadowolony.

 Że dwoje ludzi potrafią żyć razem, jest jednym z największych cudów. W większości jednak nie potrafią, co zresztą jest zamaskowane tym, że również nie potrafią żyć osobno.

 Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.

 Jeżeli budujesz jakiekolwiek relacje z ludźmi, czy to przyjaźń, miłość, czy cokolwiek innego, nie ignoruj. Rozmowa nawet najtrudniejsza jest lepsza niż cisza, która nie wiadomo co znaczy. Czasami nie ważne jak cierpliwy potrafisz być, jeśli nie wiesz co się dzieje, to czujesz się niepewnie... Czasami brak słów jest gorszy niż najgorsze słowo.