Świat nie jest sercem, ale ...
Świat nie jest sercem, ale my ludzie powinniśmy być sercem kosmosu.
Nigdy nie będzie postępowym coś, co nie wyrasta z ludzkiej wolności i moralnego współdziałania.
Nieszczęście ma to do siebie, iż stoi, a człowiek, czy chce, czy nie chce, musi iść w przyszłość, więc odchodzi od niego coraz dalej.
Gdy chodzi o sprawy ludzkie, nie śmiać się, nie płakać, nie oburzać się, ale rozumieć.
Talent rośnie w samotności,charakter wśród ludzi.
Jakże uroczą istotą jest człowiek, jeżeli jest człowiekiem.
Człowiek, który chce być tylko człowiekiem, szybko nim przestanie być.
Słowa ograniczają, czasami milczenie bywa wymowniejsze i zawiera w sobie więcej treści.
Młodość już taka jest, sama ustala
granice wytrzymałości, nie pytając,
czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.
Świat jest brudny, a im dłużej człowiek się na nim obraca, tym bardziej nasiąka tym brudem.
Zwykle, zanim życie wręczy nam swoje najwspanialsze prezenty, owija je starannie w największe przeciwności losu.