Gdzie człowiek, tam i okazja ...

 Nie wolno tracić nadziei, dopóki człowiek żyje z człowiekiem.

 Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś spieprzył. Każdy zasługuje na drugą szansę, ale oczywiście, jeśli druga nie jest dziewiętnastą. 

 Wolność od czego, w tym zapewne zgadzamy
się ze sobą, ale dużo ważniejszym pytaniem jest: Do czego wolność? Do czego chcecie wykorzystać zdobytą wolność? Kto i w jaki sposób ma w niej uczestniczyć? Co się stało
z naszymi wspólnymi marzeniami?

 W mowie pewnych ludzi słychać błędy ortograficzne.

 We współczesnym świecie jednostka ma coraz mniej do powiedzenia i coraz więcej możliwości wyrażania tego.

 Człowiek nie staje się tak łatwo dorosłym. Nie może się stać.

 Pozwólmy ludziom być szczęśliwymi według ich własnego uznania.

 Również człowiek wewnętrzny posiada miejsca, gdzie nie może się sam podrapać.

 Pozwól innym wieść małe życie, ale nie sobie.
Pozwól innym kłócić sie o nieistotne szczegóły,
ale nie sobie. Pozwól innym płakać z byle
powodu, ale nie sobie. Pozwól innym zostawić
swoją przyszłość w czyichś rękach, ale nie sobie.

 Największym skarbem są osoby, przy których zawsze możesz być sobą.