Wybacza się niemal wszystko, tylko nie samemu sobie.

 Nikt nie wdrapał się na szczyt w towarzystwie strachu.

 Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.

 Humor nie jest darem ducha, lecz serca.

 Rzuć mnie wilkom na pożarcie
A wrócę, dowodząc watahą.

 Nie widzimy jednak dwóch rzeczy – tego, że można być dla kogoś tylko pierwszym wyborem albo żadnym, bo pomiędzy nimi jest tylko nasza nadzieja. Druga rzecz jest za to taka, że nadzieja – zgodnie ze słowami Stephena Kinga – to największe skurwysyństwo jakie wyszło z puszki Pandory.

 Kto sam wyłączy się ze społeczności, ludzie wykluczą bez żalu i bez szczególnej zachęty i jeszcze się postarają, by na zawsze zamknąć mu powrót na wypadek, gdyby się rozmyślił.

 Człowiek potrafi uczynić i to, czego nie zdoła ogarnąć jego wyobraźnia. Jego czoło przecina galaktykę absurdu.

 Only a small man boasts of his achievementsand only an ignorant boasts of his knowledgetylko mały człowiek chełpi się swymi osiągnięciamii tylko ignorant chwali się swoją wiedzą.

 Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem.

 To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabrnąłza daleko.