Twarz uśpionego człowieka wydaje się przysłonięta tajemnicą. Skrywa się za nią nieznany świat. Żaden świat na powierzchni nie zdradza tego, co śpiący właśnie czuje i o czym śni. Połączenia nerwowe pracują jak w zegareczku - a tu nie drgnie nawet rzęsa.
Każdy człowiek może umierać jako bogacz, jeśli zdecyduje się żyć jak biedak.
Łatwiej wybaczamy tym, którzy nas nudzą w niż tym, których my nudzimy.
Ludzie są bezradni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć...
Kolejność poznawania rzeczy stanowi ostatecznie o indywidualności człowieka.
O wielkich zmianach decydują małe epizody. Jedno spotkanie, jedna książka, jedna decyzja.
Wszyscy tęsknimy za tym, co utraciliśmy. Czasem jednak zapominamy o tym co mamy.
Wielkie cierpienia zmniejszają wrażliwość na mniejsze, a za to mniejsze dokuczają dotkliwie, gdy nie ma wielkich.
Większość ludzi porusza się na drodze złotego środka, a potem dziwią się wszyscy, że jest ona tak zatłoczona.
Tak naprawdę trudno było zdefiniować naszą relację. Nie byliśmy parą, ale trzymaliśmy się razem. Byliśmy gdzieś pomiędzy.
Jeśli człowiek na początku jest pewny, kończy na wątpliwościach, ale jeśli zaczyna od wątpliwości, dojdzie do pewników.
