Żądam od ludzi więcej, niż mi mogą dać.

 Biednym nie jest ten, kto nie ma ani grosza. Biedny człowiek to ten, kto nie ma marzeń.

 Człowiekowi dana jest władza tylko nad samym sobą.

 Za dużo myślę przed snem. Zbyt często o rozmowach, które zapewne się nigdy nie odbędą. Zbyt często o zdarzeniach, które pewnie nigdy nie będą miały miejsca. Zbyt często o miejscach, które przywołują wspomnienia.

 Jak przyjemnie jest powiedzieć człowiekowi coś miłego.

 Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej
lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią,
ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko
paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą,
tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie".
Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.

 Własną głupotę ludzie zwykli nazywać doświadczeniem.

 Największy jest ból, gdy rany zadają najbliżsi. Nieszczęścia temperują ludzi.

 Żeby głosić kłamstwo, trzeba systemu – profesorów, gazet, ideałów, promowanych bohaterów prasowych, itd. Ale żeby głosić prawdę, wystarczy jeden człowiek.

 Kiedy umysł rozważa kilka rzeczy naraz, zwykle traci wszystkie wątki i do niczego nie dochodzi.

 Kto zdobył serce człowiecze, posiadł całego człowieka.