Prawdziwe niebezpieczeństwo gnieździ się wewnątrz człowieka.

 Może ze mną nie porozmawia... Ale zawsze przy mnie jest, wysłucha moich problemów i okazuje prawdziwe uczucia.

 Wszystko należy poświęcić człowiekowi.Tylko nie innych ludzi.

 Człowieku, naucz się tańczyć, bo inaczej aniołowie w niebie nie będą wiedzieć, co z tobą zrobić.

 Ludzkość to my, czy nam się to podoba czy nie.

 Dlaczego uwierzyłaś w kłamstwa, a nie wierzysz w prawdę?

 Ludzie są jak garnki pływające, które wzajem uderzają o siebie.

 Nie mogę. Zrozum. Jestem mały urzędnik w wielkim biurze świata, a Ty byś chciał, żebym ja latał i wiarą mą przenosił skały.

 Nieszczęście ma to do siebie, iż stoi, a człowiek, czy chce, czy nie chce, musi iść w przyszłość, więc odchodzi od niego coraz dalej.

 Książka ożywa dzięki czytelnikowi. To on wlewa w nią życie, tworzy w wyobraźni scenę, na której żyją jej bohaterowie.

 Ona nie potrafiła zostać, ja nie potrafiłem jej zatrzymać, obydwoje byliśmy równo porąbani
i dźwigaliśmy nadbagaż przeszłości.