Człowiek jest: dla przeszłości – historykiem, dla przyszłości – poetą, ...

 Taki jest świat: każdemu się wydaje, że jest lepszy od sąsiada.

 Życie człowieka jest historią jego lęków.

 Czasem zdarza się, że człowiek
Najcnotliwszy – szewcem trąci,
Podczas kiedy duch służalczy
Ambrą pachnie i lawendą.
Są dziewicze czyste dusze,
A czuć od nich szare mydło,
Gdy występek się częstokroć
Różanemi wody myje.

 Rozumne poznanie dobra prowadzi człowieka do zadowolenia i pogody ducha.

 Obrażają mnie tylko kłamstwa, nigdy szczere rady.

 Prawdziwym kalectwem jest brak serca.

 Nie należy sądzić, że diabeł kusi jedynie ludzi genialnych. Gardzi zapewne głupcami, ale nie lekceważy ich pomocy. Przeciwnie, pokłada w nich wielkie nadzieje.

 Tylko ci którym ufasz, mogą cię zdradzić.

 Gdzieś czytałam, że dojrzewając, człowiek otrzymuje taką twarz, na jaką sobie zasłużył.

 Jestże się poetą, czyli raczej tylko bywa się?